رنگ ها در نقاشی فرزند شما به چه معناست؟

رنگ ها در نقاشی فرزند شما به چه معناست؟
نویسنده / مترجم: گروه آموزش فرفرک

در دوران کودکی در فاصله سنی ۳ تا ۶ سالگی که کودک بیــــشتر تحت تأثیر فشارهای درونی است علاقه وافری به رنگ دارد و آن را مقدم بر شکل ظاهری  می­داند. ولی به تدریج هرقدر که وابستگی او به رنگ کاهش می یابدعلاقه اش به تقدم شکل بررنگ،افزایش پیدا می کند. همچنین هر قدر کودک کم سن ترباشد، رنگ هایی که به کار می­گیرد زنده­ ترهستند و با فزونی سن و سال، آموزش مدرسه و تکامل او در راه شناخت منطقی، ازرنگهای سرد  و رنگهایی که کمتر خشن هستند استفاده می کند. در کودکستان بیشتر کودکان ترجیح می­دهند از رنگهای گرم و تند استفاده کنند ومعمولا کودکانی که در خانه تحت نظارت شدید قرار دارند، رنگهای سرد را انتخاب می­کنند که در این موارد علت اصلی، به مشکلات عاطفی و روانی کودک ربط داده می­شود. بنا به نظر واهنر "Waehner" فقدان رنگ در تمام یا قسمتی از موضوع نقاشی نشانگر خلاء عاطفی و یا گاهی دلیل بر گرایشهای ضد اجتماعی است. تجربیات نشان داده  کودکان سازگار، در نقاشی­ هایشان به طور متوسط از پنج رنگ مختلف استفاده می­ کنند در حالیکه کودکان گوشه گیر و یا آنها که ارتباط با دنیای خارج را دوست ندارند از یک یا دو رنگ بیشتر استفاده نمی­کنند.

در سنین ۱۱ تا ۱۲ سالگی است که نوجوانان متوجه می­شوند رنگهای اشیا قابل تغییرند و بنابراین بهتر است که آن ها را زودتر از موقع، مجبور به درک این بینش نکنیم زیرا بکارگیری رنگ فقط یکی از عوامل تکاملی و پیشرفت فکری کودک نیست بلکه به عوامل ژرف عاطفی نیز مربوط است.

قرمز:به معنای قدرت، عمل و مردانگی است و به منزله رنگی تنودی و پویشی محسوب می­شود که از یکسو مبین نیرومندی امیال و کشاننده­ هاست و از سوی دیگر، خشم و گاهی پرخاشگری را نشان می­دهد. قبل از ۶ سالگی یعنی هنگامی که کودک کشاننده­ های خود را به خوبی مهار نمی­کند، از این رنگ بیشتر استفاده می­شود. افراط در بکار بستن رنگ قرمز به معنای نیاز به حرکت و وجود یک زمینه تحرک پذیر است.

آبی: معرف حساسیت، دریافت پذیری، هیجان خواهی و درونی سازی است و رنگی است زنانه که صلح، آرامش، سکون و در حد افراطی فعل پذیری و تسلیم را نشان می­دهد.

بنفش: ترکیبی از آبی و قرمز یعنی رنگهایی  که دارای رمزگرایی متضاد هستند. چون رنگ آبی گرایش به درونگرایی و فعل پذیری و رنگ قرمز تمایل به برونگرایی و عمل را نشان می­دهد. بدین ترتیب رنگ بنفش معرف جمع اضداد و تمایل به چیز دیگر است.از زاویه ای متفاوت، این رنگ دارای معنای عرفانی نیز هست. اما استفاده افراطی از آن را می­توان نشان اضطراب و وجود تنشهای متناقض دانست.

زرد: معادل نور، شادی و خوشبینی است و به منزله رمز درخشش و گشایش محسوب می­شود و میل به مشارکت یا گرایش عمیق به پیشرفت را متجلی می­سازد. معمولاً کودکان ۹-۸ ساله از این رنگ بیشتر استفاده می­کنند. به کار بستن افراطی رنگ زرد می­تواند به معنای نیاز به آزاد سازی تنش­های درونی باشد.

سبز: آرام بخش­ترین رنگها، آرام و ساکناست. رنگ سبز از یک سو گرایش به مبادله و ارتباط را نشان می­دهد و از سوی دیگر معرف اراده در سطح عمل، پایداری و سرسختی است. همچنین رنگ سبز مبین نیازهای حسی و لذت جویی مادی محسوب می­شود.

پرتقالی: ترکیبی از قرمز و زرد است، نیروهای حیاتی، برونگری، میل به موفقیت، شادی، نشاط و پویایی است و مانند رنگ قرمز استفاده مفرط از آن تحریک پذیریفرد را نشان می­دهد اما جنبه پرخاشگری آن کمتر است.

صورتی: مبین صلح، تعادل و توازن است. این رنگ به منزله قرمز ملایم، معرف عواطفی  است کهملایمت و عطوفت را نشان می­دهد.

سیاه: به منزله نفی رنگ محسوب می­شود و استفاده مفرط از آن مبین غمگینی و ناامیدی است. بکار بستن محدود آن و کشیدن لکه­ های سیاه نشان دهنده اضطراب است. به طور کلی رنگ سیاه در برگیرنده مفاهیم نفی، اضطراب، مرگ و ناامیدی است.

خاکستری یا دودی: یک رنگ خنثی است و چیزی را در سطح عمل یا احساس بیان نمی­کند. اگر کودک از رنگ آمیزی خاکستری به صورت گسترده استفاده کند می­توان فرض کرد که وی در بیان احساسات با مشکلاتی مواجه است. بر اساس بررسی چندین نقاشی متوالی امکان تعیین دقیق ­تر وضعیت کودک وجود خواهد داشت.

معنای رمزی رنگها توسط بسیاری از مؤلفان مورد بررسی قرار گرفته است و در حد خطوط کلی می­توان گفت که غلبه رنگهای گرم (قرمز، پرتقالی، زرد، صورتی) منعکس کننده گرایش به برونگری، جستجو تماس و مبادله است در حالی که بکار بستن رنگهای سرد (آبی، سبز، خاکستری، سیاه) گرایش به درونگری، فاصله جویی یا کمرویی را نشان می­دهد. فقدان رنگ در نقاشی مبین خلاء عاطفی با ناتوانی در برونریزی عاطفی است. فضای سفید نقاشی مبین نگفتنی­ها، سکوت و رویا پردازی است. بنابراین گستردگی نواحی سفید نشان دهنده اهمیت زندگی درونی، گرایش به خیال پردازی و یا مشکلات فرد در تسلط بر واقعیت هستند اما باید سن کودک در نظر گرفته شده و تفسیر با احتیاط توأم گردد.بالعکسهنگامی که تمامی نقاشی از رنگ پوشیده شده است و هیچ ناحیه سفیدی دیده نمی­شود می­توان فرض کرد که کودک به صورت تام و تمام تابع عوامل محیط و دارای واکنشهای بلافاصله و لحظه­ ای است. شدت و گستره پر کردن صفحه با دوره­ های تحول نیز مرتبط است. پر کردن نظامدار صفحه کاغذ بر اساس ترسیم عناصری مانند باران، برف، لکه ­های مختلف می­تواند دارای اثری اطمینان بخش باشد. بدین معنا که فرد می­کوشد تا مجموعه فضا را با از بین بردن خلاء که شامل فقدان، نیستی یا لایتناهی است در اختیار گیرد و احساس مهار کردن جهان را به دست آورد. افراط در بکار بستن این شیوه مبین تنش یا اضطرابی است که باید بر اساس بررسی­های گسترده­ تر به علت آن پی برده شود.

همخوانی پاره­ ای از رنگها با یکدیگر نیز دارای معانی مشخصی است:

قرمز و سیاه: خشونت و اضطراب

زرد و قرمز (یا نارنجی): اجتماعی خواهی

قرمز و سبز: دو سوگرایی، خشم

برای اینکه در زمینه نقاشی و محصولات گروه هنر و خلاقیت بیتشر آشنا بشوید می توانید ار گروه "هنر و خلاقیت" سایت فرفرک بازدید فرمایید.

منبع: www.honarabad.com

منبع : فرفرک

http://ferferak.com/Docspage.aspx?dId=5829&utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=rn_h_dr_nk_sh_frznd_shm_bh_h_maan_st&utm_term=2016-10-23